شیوع ویروس کووید۱۹ بحرانی جهانی محسوب می‌شود که رعایت رفتارهای پیشگیرانۀ عموم مردم از راه‌‌های اصلی قطع زنجیرۀ انتقال بیماری و رهایی از این بحران است. در‌‌عین‌‌حال، تبعیت از اعمال پیشگیرانه می‌تواند تحت‌تأثیر وضعیت روان‌شناختی افراد قرار گیرد. این مطالعه با هدف تعیین میزان رعایت رفتارهای پیشگیرانه و شدت اضطراب ناشی از بیماری کووید۱۹ در جمعیت بزرگسال ایران انجام شد.
روش کار:
در این مطالعۀ مقطعی‌همبستگی، ۱،۰۰۸ فرد از جمعیت بزرگسال ایران به روش
نمونه‌‌گیری دردسترس وارد مطالعه شدند. پرسشنامه‌‌های «مقیاس رفتارهای
پیشگیرانه درمقابل کووید۱۹» و «مقیاس اضطراب بیماری کرونا» به‌صورت آنلاین
دراختیار مشارکت‌‌کنندگان پژوهش قرار گرفت و داده‌‌ها با استفاده از آمار
توصیفی و تحلیلی و نرم‌افزار SPSS نسخۀ ۲۴ در سطح معناداری ۰/۰۵ تجزیه‌‌وتحلیل شد.
یافته‌‌ها: در زمینۀ رعایت رفتارهای پیشگیرانه، میانگین کل نمرات ۲/۳۵±۱۹/۴۷
بود. رفتارهایی نظیر رعایت فاصلۀ اجتماعی و ماسک‌زدن و خارج‌نشدن از منزل
به‌جز مواقع ضروری کمتر از رفتارهای دیگر رعایت شدند. همچنین، شدت اضطراب
ناشی از بیماری در ۲۲/۴ درصد افراد شدید و در ۳۴/۹ درصد افراد متوسط و در
۷/۴۲درصد افراد خفیف گزارش شد. شایان ذکر است بین دو متغیر رفتارهای
پیشگیرانه و اضطراب ارتباط معناداری وجود داشت (۰/۰۰۱<P). در نمرات حاصل از مقیاس‌ها با متغیرهای جمعیت‌شناختی تفاوت آماری معنی‌داری دیده شد؛ به‌گونه‌ای که میانگین نمرات رفتارهای پیشگیرانه در زنان و افراد ۵۰ تا ۶۹ ساله و افراد بازنشسته و خانه‌دار بیشتر از سایر گروه‌ها بود و در همین گروه‌ها، شدت اضطراب نیز بیشتر گزارش شد (۰/۰۰۱<P).
نتیجه‌‌گیری: سیاست‌گذاران
نظام سلامت می توانند با اطلاع از وضعیت رفتار پیشگیرانۀ عموم مردم و
اضطراب تجربه‌‌شدۀ آنان از بیماری و شناسایی افرادِ در‌معرض خطر،
برنامه‌‌ریزی مهار بیماری را به‌سمت تأکید بیشتر روی رفتارهای کمتر رعایت
شده سوق دهند و اضطراب ناشی از بیماری را به‌سمت مثبت و در مسیر بهبود
رفتارهای پیشگیرانه هدایت کنند.
جهت مطالعه کامل مقاله اینجا راکلیک کنید