ارتقای سلامت عبارت است از فرایند توانمند سازی مردم وجوامع برای افزایش کنترل آنها برتعیین کننده های سلامت واز طریق آن بهبود سلامت خویش ارتقای سلامت به وسیله مردم وبا همراهی مردم ونه برای مردم صورت می گیرد.

توانمندسازی در ارتقای سلامت فرایندی است که ازطریق آن مردم کنترل بیشتری برتصمیم گیری ها واقداماتی که سلامت آنها را تحت تاثیر قرار می دهند به دست خواهند آورد .  هدف توانمندسازی در ارتقای سلامت ،توانمند کردن افراد و جوامع برای تصمیم گیری در زمینه انتخاب بهترین گزینه سلامت به توجه و تاکید بر نقش و اهمیت شناخت تعیین کننده های سلامت که در محیط فیزیکی و اجتماعی نمود عینی دارند ،می باشد .

 ارتباطات برای سلامت شامل مطالعه واستفاده از راهبردهای ارتباطات برای شکل دهی وتاثیر گذاری برتصمیمات تقویت کننده سلامت افراد وجامعه می باشد .ارتباطات برای سلامت ، حوزه های ارتباطات وسلامت را به یکدیگر متصل نموده وبطور فزاینده ای بعنوان عنصری اساسی در تلاش های بهبود سلامت فردی واجتماعی شناخته شده است.

 برنامه های آموزش سلامت مبتنی برجامعه به معنای حرکت به بیرون از بخش سلامت برای سلامت است وهدف کلی آن افزایش کیفیت ،دسترسی واثر بخشی برنامه های سلامت است. یکی علت مهم طراحی برنامه های آموزش سلامت مبتنی برجامعه این است که سلامت وکیفیت زندگی به بسیاری از عوامل وسیستم های اجتماعی وابسته است وفقط به یک سیستم مراقبت پزشکی وبهداشتی مناسب وابسته نمی باشد .آموزش سلامت مبتنی برجامعه درچهار موقعیت عمده دخالت می کند : مدارس ، محیط کار ، مراکز ارائه خدمات بهداشتی درمانی وجامعه 

 فرایندی است که درآن مردم می توانند باهم برای ایجاد تغییر در زندگی خود کار کنند ودر تصمیم گیری در رابطه با مسایل پیرامون زندگی خود نقش فعال داشته باشند.معنای مشارکت در ارتقای سلامت این است که درآن اعضای یک جامعه نیازهای سلامت شان را تعیین نموده ،توجه نمایند که چگونه می توانند با این نیازه روبرو شوند ،بطور گروهی درمورد اولویت های شان تصمیم بگیرند وبا هم برای نیل به اهداف طراحی شده براساس حمایت مقتضی کار کنند.